Narodowy Dzień Pamięci Ofiar Ludobójstwa na Wołyniu

11 lipca to Narodowy Dzień Pamięci Ofiar Ludobójstwa dokonanego przez ukraińskich nacjonalistów na obywatelach II RP. Święto zostało ustanowione w 2016 roku, by upamiętnić tragiczne wydarzenia na Wołyniu i w Małopolsce Wschodniej, które miały miejsce w latach 1943–1945, a swój krwawy punkt kulminacyjny osiągnęły właśnie 11 lipca 1943 roku.

11 lipca 1943 – tzw. „krwawa niedziela”

To właśnie tego dnia oddziały Ukraińskiej Powstańczej Armii (UPA) dokonały zmasowanego ataku na dziesiątki polskich miejscowości na Wołyniu. Celem były kobiety, dzieci i starcy – niewinni ludzie, którzy ginęli w sposób brutalny, często w swoich domach, podczas mszy, w kościołach. Szacuje się, że tego dnia zamordowano kilka tysięcy osób.

Skala tragedii

W wyniku ludobójstwa dokonanego przez nacjonalistów ukraińskich zginęło – według różnych szacunków – od 80 do ponad 100 tysięcy Polaków. Tysiące wsi zostało zniszczonych, a całe społeczności – zrównane z ziemią. Wielu ocalałych nigdy nie wróciło już na rodzinne tereny.

Pamięć i pojednanie

Współczesna refleksja nad tą tragedią to nie tylko obowiązek historyczny, ale również krok w stronę pojednania. Uznanie prawdy, uczczenie ofiar i edukacja historyczna to elementy niezbędne, by podobne zbrodnie nie powtórzyły się w przyszłości.

W całym kraju odbywają się dziś uroczystości patriotyczne, nabożeństwa i symboliczne marsze pamięci. W wielu miastach zapalane są znicze w miejscach upamiętniających zbrodnie na Wołyniu i Kresach.

Narodowy Dzień Pamięci to okazja do zadumy nad dramatem przeszłości i formą wyrażenia solidarności z potomkami ofiar. To także wyraźne przypomnienie, jak wielką wartością jest pokój i wzajemny szacunek między narodami.